Kisah 1
Pelajar:Cikgu saya mahu pergi tandas.
Saya: Tak boleh.
Pelajar: Boleh lah cikgu. Cikgu cantik hari ini.
Saya: Saya memang hari-hari cantik.
Pelajar: Cikgu, boleh maa....
Saya: Duduk!
Sambil meneruskan pengajaran. Tetiba pelajar tadi berlari terus keluar kelas. 5 minit kemudian pelajar itu balik semula.
Pelajar: Cikgu, sorry... saya sudah tak tahan maa... Macam mahu pecah.
Saya: Okay.
Sambil pandang whiteboard pura-pura nak menulis tapi sebenarnya cover nak ketawa. Kesian dan kelakar bila dengar pelajar guna perkataan yang salah.
Kisah 2:
Sewaktu saya relief kelas. Kebetulan cikgu yang tak datang tu bagi kerja matematik tambahan.
Pelajar: Cikgu tak nak buat boleh tak?
Saya: Tak boleh. Buat sekarang. Nanti habis masa kena hantar.
Pelajar: Tak tahu buat lorh...
Saya: Boleh tanya saya, jangan bagi alasan.
Saya menjawab dengan yakin.. haha... pdhal dah lama tinggalkan add math. Beberapa kali soalan pelajar dapat saya jawab dan akhirnya bila sampai part yang saya rasa memang dah tak de dalam kepala otak saya, tetiba pelajar tu tanya.
Pelajar: Cikgu, ini macam mana? Saya tak tahu.
Saya: Emm... saya dah tak ingat la.
Pelajar: Haiyaa... apala cikgu ini!
Saya: Saya cikgu sains bukan cikgu math. [haha... alasan utk cover]
Cover! Huhu... dan baru-baru ini baca blog seorang bekas pelajar. Ini linknya : sini. Saya setuju dengan pelajar saya. Ini kisah bila cikgu tegur pelajar, tapi cikgu sendiri tak lakukannya. Macam mana nak berlaku pendidikan melalui teladan. Huhu... Sebenarnya perasaan dan masalah yang sama saya hadapi masa sekolah dulu. Cuma bezanya pelajar saya lebih berani bersuara walaupun hanya dalam blog. Saya mahu menjadi pendidik yang boleh mendidik melalu teladan.
Pelajar:Cikgu saya mahu pergi tandas.
Saya: Tak boleh.
Pelajar: Boleh lah cikgu. Cikgu cantik hari ini.
Saya: Saya memang hari-hari cantik.
Pelajar: Cikgu, boleh maa....
Saya: Duduk!
Sambil meneruskan pengajaran. Tetiba pelajar tadi berlari terus keluar kelas. 5 minit kemudian pelajar itu balik semula.
Pelajar: Cikgu, sorry... saya sudah tak tahan maa... Macam mahu pecah.
Saya: Okay.
Sambil pandang whiteboard pura-pura nak menulis tapi sebenarnya cover nak ketawa. Kesian dan kelakar bila dengar pelajar guna perkataan yang salah.
Kisah 2:
Sewaktu saya relief kelas. Kebetulan cikgu yang tak datang tu bagi kerja matematik tambahan.
Pelajar: Cikgu tak nak buat boleh tak?
Saya: Tak boleh. Buat sekarang. Nanti habis masa kena hantar.
Pelajar: Tak tahu buat lorh...
Saya: Boleh tanya saya, jangan bagi alasan.
Saya menjawab dengan yakin.. haha... pdhal dah lama tinggalkan add math. Beberapa kali soalan pelajar dapat saya jawab dan akhirnya bila sampai part yang saya rasa memang dah tak de dalam kepala otak saya, tetiba pelajar tu tanya.
Pelajar: Cikgu, ini macam mana? Saya tak tahu.
Saya: Emm... saya dah tak ingat la.
Pelajar: Haiyaa... apala cikgu ini!
Saya: Saya cikgu sains bukan cikgu math. [haha... alasan utk cover]
Cover! Huhu... dan baru-baru ini baca blog seorang bekas pelajar. Ini linknya : sini. Saya setuju dengan pelajar saya. Ini kisah bila cikgu tegur pelajar, tapi cikgu sendiri tak lakukannya. Macam mana nak berlaku pendidikan melalui teladan. Huhu... Sebenarnya perasaan dan masalah yang sama saya hadapi masa sekolah dulu. Cuma bezanya pelajar saya lebih berani bersuara walaupun hanya dalam blog. Saya mahu menjadi pendidik yang boleh mendidik melalu teladan.
2 comments:
hahaha...
sabo j la eah
skul ko rmai chinese gk eh??
a..ah 80% chinese...huhu.... so tlalu byk bnde kena blajar...huhu
Post a Comment